Koolzwarte
coronacrisis
Uit verbijstering en woede die voortkomt uit het feit
dat de besmettingen medio september sterk oplopen en mis- en desinformatie over
corona en gekenmerkt door ongenuanceerd zwart-wit denken op een hoge anti-establishment
toon, deel ik graag mijn persoonlijke (covid-19) relaas.
‘Die ochtend begin april glipte me de grip op mezelf en mijn
omgeving in hoog tempo binnen een uur volkomen uit de vingers. Wakker worden
uit een diepe slaap, merken dat koorts bezit neemt van je lijf gepaard aan
steeds meer verwarring in je hoofd. Met de paasnummers van Grueles – onze
heemkundevereniging – naar de post – en weer thuis (heb ik met de auto
gereden?) in volkomen paniek een seintje naar de huisarts. De deurbel met de dokter
en plots zonder besef in het ziekenhuis: een stoel en dan een bed met lieve en
bezorgde gezichten ‘we gaan goed voor je zorgen …’. Prikken, slangetjes,
apparaten, zuurstof en zacht sussende woorden en gebaren. Is dit een definitief
afscheid(!) gaat door je lijf en je hoofd.
Blinde paniek. En dan niets meer, behalve hoge koorts en nachtmerries:
drijfnat. Omringd door geconcentreerde zorgmensen dik ingepakt in
astronautenpakken. Eenzaamheid.
Na vier dagen wakker worden: de koorts blijkt te zakken. Het
is Pasen: godlof! Ik herken stemmen. Ongeloof: ‘Je bent heel erg ziek geweest’,
‘een dubbeltje op zijn kant’, ‘huilen is goed voor je’, ‘probeer wat te eten’.
Geleidelijk worden apparaten losgekoppeld: je lichaam en je hoofd beginnen weer
van jezelf te worden. Tegelijkertijd opgelucht en uitgeput: broodmager. Na tien
dagen naar huis bij je geliefden: thuis.
Honderden lieve wensen: bloemen, kaartjes, apps, mails,
telefoontjes, gesprekjes. Langzaam begint door te schemeren wat er in de
wereld, je directe omgeving en met jezelf aan de hand is. Eerst twee weken
volstrekte en terechte quarantaine. Korte stappen in de steeds meer ontluikende
lente: bloemen, het Savelsbos. Een ontdekkingsreis: covid-19 heeft knalhard op
de reset-knop gedrukt. Lange dagen, trage weken, stille maanden: doodmoe. ‘Je
doet het goed, we zien niets vreemds meer, de bloedwaarden geven geen reden tot
ongerustheid’. Wakker worden in het besef dat we in een geweldig land leven,
waar zo voor elkaar wordt gezorgd. Werken aan geleidelijk fysiek herstel met
ook ‘Limburg in beweging’ met kleine stapjes. Maar zeker ook zorgvuldige
geestelijke begeleiding: ‘goed kijken naar je diepe paniek in die koolzwarte en
loodzware tijd’. Ik heb het overleefd...’
Het vertrouwen in
de inzichten vanuit de wetenschap en democratische instellingen wordt door
samenzweringsgeloof, het bewust verspreiden van verkeerde informatie en
populisme ondermijnd. Het is me een lief ding en de hoogste tijd dat de steeds
weer en meer opduikende coalitie van klimaatontkenners, samenzweringsgoeroes,
5G-afzweerders, antivaccinatie-propagandisten en radicaal rechtse en linkse
activisten een halt wordt toegeroepen. We moeten allemaal ons eigen gezonde boerenverstand
blijven gebruiken in de huidige situatie en vooral ook onze eigen
verantwoordelijkheid blijven nemen in het naleven van de maatregelen om
verspreiding van het virus te voorkomen. We hebben afgelopen half jaar laten
zien hoe goed we dit samen kunnen. Dit doen we ter bescherming van onze eigen
gezondheid én die van anderen. Want een besmetting, dat gun ik echt niemand.