De Oppositie liep niet zo maar weg bij de behandeling van de begroting 2020 uit de Gemeenteraad
Het is geen beslissing die je gemakkelijk neemt, weglopen uit een vergadering. De coalitiepartijen begrepen er dan ook niets van. Liepen we weg juist nu zij erover wilden praten? Wat was dat een raar gedrag. Voor ons was het echter het enige wat we konden doen.
Onze frustratie had niet te maken met het nieuwe vergadersysteem, onze frustratie had te maken met een voortdurende afwijzing en vernedering van de oppositiepartijen en daarmee met de mensen die deze partijen gekozen hadden om hun stem te vertegenwoordigen.
Onze frustratie was niet deze vergadering, maar de vergaderingen die eraan vooraf gingen. Vergaderingen waarin het heel gewoon was dat de twee grote partijen elkaars moties erdoor stemden, ongeacht de kwaliteit of de strekking ervan. We zaten er voor spek en bonen bij en konden alleen maar constateren, dat de vergaderingen nergens meer over gingen en de uitslag ervan al bij voorbaat vaststond. En we hadden al zo veel zalvende woorden over gelijkwaardigheid gehoord.
Het nieuwe vergadersysteem leek veelbelovend maar het werkte niet zoals het moest. Waar dat aan lag leerden we in een cursus die onze eigen griffie had georganiseerd voor onze raad in september jongstleden. Een tweedaagse cursus waarvan de tweede dag verviel omdat er te weinig aanmeldingen waren. Die eerste les-avond waren er 10 raadsleden, van de 21, de voltallige oppositie plus 5 van de 15 coalitieleden.
De eerste vergadering na het zomerreces van drie maanden, was een traumatische ervaring. Niet alleen weigerde de raad in gesprek te gaan over het milieubeleidsplan, wat de oppositie voorstelde, ze stemden ook nog de oppositie weg uit de groep die de bestuurlijke vernieuwing moest gaan begeleiden.
Voor ons was de maat vol.
De avond erna zaten we als oppositie bij elkaar omdat we aan een tegenbegroting wilden werken. Er was zoveel kwaadheid dat we besloten dat we hier niet meer mee door moesten gaan. We besloten onze spreektijd in de begrotingsvergadering te gebruiken om uit te leggen hoe boos we waren en om aan te kondigen dat we onze bijdragen achter de schermen neerlegden.
Dat betekende dat de werkgroep participatie, bestuurlijke vernieuwing, samenwerking, Middenterras, Buitengewoon Buitengebied en het lijn 50 panel een groot deel van zo niet al hun raadsleden kwijt raakten. Want de oppositie deed overal aan mee en niet omdat de raad dat politiek zo gewenst was, maar omdat er gewoon geen mensen van de coalitie kandideerden. Die mensen hadden het allemaal verschrikkelijk druk.
De coalitie beweert dat ze met ons had willen praten, maar niemand van ons is benaderd na de vergadering dinsdag en ook in de vergadering van donderdag nam niemand namens hen het woord om net als de wethouders op onze boosheid te reageren. Nee, ze wachtten op de gewone raadsronde waarin voorgesteld werd dat iedereen in dezelfde volgorde als de begrotingsredes mocht praten. Voor ons was het toen klaar.
Hoe nu verder? De coalitie heeft uit boosheid (al deden ze voorheen niet anders) al onze moties weggestemd en haar eigen moties aangenomen. De burgemeester noemde in de openbare vergadering de suggestie dat hij scholing nodig had een belediging en iemand die vindt dat ze zelf altijd scholing nodig heeft arrogant.
De burgemeester wil met alle fractievoorzitters één op één gaan praten. Het is crisis in de gemeenteraad, maar dat maakt voor de politiek niet uit. De begroting is, ondanks de felle kritiek van het CDA braaf door alle 16 coalitieleden aangenomen.